เมืองลี่เจียง Lijiang

เมืองลี่เจียง Lijiang หรือ ลี่เจียงกู้ฉาง เป็นเขตการปกครองที่ประกอบด้วยส่วนที่เป็นเขตเมืองและเขตชนบททางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน มีจำนวนประชากรราว 1,100,000 คน มีย่านเมืองเก่าลี่เจียงที่มีชื่อเสียงมาก ซึ่งมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า เมืองเก่าต้าเหยียน Dayan Old Town

อุทยานน้ำหยก Jade Water Park

สถานที่เที่ยวแห่งใหม่ล่าสุดของลี่เจียง สถานที่แห่งนี้เป็นหัวใจทางด้านวัฒนธรรมของชนเผ่าน่าซี กลมกลืนกับธรรมชาติที่งดงาม อันประกอบด้วย ประตูสวรรค์ ซึ่งมีรูปปั้นแกะสลักด้วยไม้ ข้างขวาเป็นพ่อ ข้างซ้ายเป็นแม่ และน้ำตกมังกร ที่ไหลหลั่งไปตามไหล่เขา แบ่งได้เป็น 3 ชั้น ชั้นแรกมีชื่อว่า “มังกรออกถ้ำ” ชั้นที่สองมีชื่อว่า “มังกรเล่นน้ำ” ชั้นที่สามมีชื่อว่า “มังกรโบยบิน ” และยังมี ต้นไม้เทวดา ซึ่งเป็นที่สักการะบูชาของคนในพื้นที่ มีอายุมากกว่า 500 ปี

สวนสาธารณะยู้วฉวน Yuquan Park และ สระน้ำมังกรดำ Black Dragon (Heilongtan) Pool

ที่นี่คือจุดชมวิวภูเขาหิมะมังกรหยก ที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองลี่เจียง เพราะทัศนีย์ภาพของที่ทั้งทะเลสาบที่มีน้ำใสเหมือนกระจก มีเก๋งจีนกับสะพานข้ามทะเลสาบเป็นองค์ประกอบโดยมีฉากของภูเขาหิมะมังกรหยกอยู่ด้านหลัง เป็นภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์จากช่างภาพนานาประเทศที่เดินทางได้มาเยื่อนเมืองลี่เจียงแห่งนี้ สระน้ำมังกรดำแห่งนี้ อยู่ในสวน สาธารณะขนาดใหญ่ ยู้วฉวน ตั้งอยู่ในตัวเมืองลี่เจียง ห่างจากตัวเมือง เก่าลี่เจียงไปทางทิศเหนือประมาณ 1 กิโลเมตร มีพื้นที่ประมาณ 11,390 ตารางเมตร สร้างขึ้น เมื่อปี ค.ศ. 1737 สมัยราชวงศ์ชิง ภายในสวนยังมีสถาปัตยกรรมต่าง ๆ ที่ผสมผสาน วัฒนธรรมของชาวฮั่น ทิเบตและ น่าซีไว้

พิพิธภัณฑ์ตงปา Dongba Museum

ด้านในของพิพิธภัณฑ์มีสิ่งที่แสดงถึง วัฒนธรรมตงปามากมาย เช่น รูปภาพต่าง ๆ และ อักษรตงปา ซึ่งเป็นอักษรรูปภาพลักษณะคล้าย อักษร Hieroglyphics ของอาณาจักรอียิปต์โบราณ และเป็นอักษรภาพ Hiroglyphic หนึ่งเดียวในโลกที่ยังคงมีการใช้อยู่ในปัจจุบัน จึงได้รับ การยกย่องชมเชยว่า เป็น "อักษรภาพที่มีชีวิตเพียงหนึ่งเดียว ในปัจจุบันของโลก" และได้รับการกล่าวขวัญว่า เป็นมรดกทาง วัฒนธรรมอันทรงคุณค่าของมนุษยชาติ อักษรภาพตงปาได้รับความ สนใจจากวงวิชาการสากลตั้งแต่ทศวรรษปี 1970 และมีผู้ศึกษาวิจัย เรื่องนี้เป็นจำนวนมาก

พระราชวังมู่ Mu Palace

ซึ่งมีลักษณะคล้ายพระราชวังโบราณที่ปักกิ่งย่อส่วนลงมา เรือนพักอยู่ในแนวตรง ตรงกลางเป็นเรือนของผู้ปกครอง ส่วนปีกซ้ายและขวาเป็นเรือนคนในตระกูลและบริวาร สร้างขึ้นเมื่อเวลาประมาณ 800 ปีก่อน ซึ่งถือเป็นวังที่สวยที่สุดของประเทศจีน

วัดอวี้เฟิง Yufeng Temple

ซึ่งเป็นวัดลามะทิเบตที่เก่าแก่สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1756 ภายในบริเวณวัดจะปลูก ต้นฉาฮวา หรือคามิเลียขนาดยักษ์ ซึ่งเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งมีดอกคล้ายกุหลาบ บางต้นมีอายุเก่าแก่ร่วม 600 ปี และสามารถออกดอกได้มากถึงครั้งละ 10,000 ดอก

ไป๋สุ่ยเหอ Baisuihe Waterfall หรือ ธารน้ำขาว หรือ น้ำตกไป๋สุย

ธารน้ำที่เป็นเชิงชั้นหินปูนเป็นสีขาว หลดหลั่นลงมางดงาม ดุจจำลองความงดามของ อุทยานธารขาว กับ หวงหลงมาไว้รวมกัน

สังคมชาวน่าซี

สามีเป็นหัวหน้าครอบครัว สถานภาพของผู้หญิงในสังคมน่าซีต่ำต้อยจนแทบจะไม่มีสิทธิใดๆในสังคมเลย หน้าที่หลักของชายชาวน่าซีคือ สืบทอดอารยธรรมของชนเผ่า อันได้แก่ ดนตรี หมากรุก วาดภาพ และอักษรเท่านั้น วัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวน่าซีนับเพศหญิงเป็นศูนย์กลางของครอบครัว การนับญาติและลำดับญาตินับจากฝ่ายหญิงเป็นหลัก ลูกที่เกิดมาอาศัยอยู่กับแม่ ภาระหน้าที่ทุกอย่างทั้งการหาเลี้ยงครอบครัว การปกครองดูแล